در سال ۱۳۷۲/۱۹۹۳ «جکوس لاسکار» (Jacques Laskar)، و همکارانش از رصدخانۀ پاریس نشان دادند که ماه به حفظ انحراف محور زمین کمک می‌کند تا در مقابل جاذبه مشتری تاب بیاورد. طبق محاسبۀ محققان، اگر ماه وجود نداشت مشتری انحراف ۲۳ درجۀ زمین را تحت تاثیر قرار می‌داد و آن را ۰ الی ۸۵ درجه منحرف می‌کرد. این تغییر محور زمین منجر به تغییرات شدید آب و هوایی زمین شده و زمین را به مکانی طاقت فرسا برای بقای ساکنین‌اش خصوصاَ موجودات بزرگ‌تر یعنی انسان‌ها می‌کرد.
می‌دانیم که محور تقارن زمین در طی سال‌ها در حال تغییر است و همچون فرفره‌ای از قسمت بالا در حال تلوتلو خوردن است. بدون کششی که از جانب ماه به زمین وارد می‌شود این تغییر در محور تقارن آهسته‌تر شده و بخاطر تاثیرات مشتری دچار سرگردانی می‌شد.
 «دارن ویلیامز» (Daren Williams)، از دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید برای داشتن شرایط جوی باثبات و عدم تغییر در محور یک سیاره نیازی به وجود قمرهای بزرگ نیست، چراکه این قمر‌ها می‌توانند آسیب‌زا نیز باشند. شرایط مختلفی ازجمله چینش سیارات یک مجموعه در این امر دخیل‌اند و در هر منظومه‌ای شرایط متفاوت است.
چرا ماه سرد و خاموش با اینکه ده‌ها میلیون سال از زمانیکه هستۀ مذابش از حرکت ایستاده هنوز خاصیت مغناطیسی دارد؟
گفته می‌شود که ماه در اوایل حیاتش به زمین نزدیک‌تر و باسرعت بیشتری در حال گردش بوده است. در طی سال‌ها به دلیل جریان کشندی بین ماه و زمین از سرعت آن کاسته شده است. این سرعت بالا مواد مذاب را همچون آب داخل ماشین لباسشویی چنان تکان تکان می‌داده که خاصیت مغناطیسی‌اش از 2.7 میلیارد سال پیش تاکنون باقی مانده است.